W ramach pierwszej wystawy zaprezentowana została twórczość Łukasza Kiepuszewskiego i Marka Glinkowskiego. Pierwszy studiował w pracowniach prof. Norberta Skupniewicza (dyplom w 1999 r.) i prof. Jarosława Kozłowskiego oraz historię sztuki na UAM. Glinkowski uzyskał dyplom z wyróżnieniem z rysunku u prof. Kozłowskiego i grafiki u prof. Jackowskiego, od 2000 roku jest asystentem stażystą w ASP.

Prace pokazane na wystawie były komentarzem do teraźniejszości poprzez analizę tradycji sztuki. Kiepuszewski podjął się analizy faktury i farby. Pozwalając obcować widzowi z materią dzieła, wprowadzał go na wyższy poziom wtajemniczenia. Glinkowski zawiesił ściany galerii ozdobnymi ramami z mosiężnymi tabliczkami, w których swoje odbicie mogli znaleźć zwiedzający.

Usunięcie przedstawienia zmobilizowało widzów do generowania własnych wyobrażeń mogących wypełnić puste pola w ramach. W obu przypadkach obrazy wymykały się z ram. W płaszczyźnie historycznej był to komentarz do emancypacyjnych procesów malarstwa modernistycznego, które pozbywając się akademickiej ramy próbowało uciec od związanych z tradycją konotacji. Częścią tej emancypacji jest też rezygnacja z przedstawienia.