Popkulturowe nawiązanie do fast food to nie refleksja nad tym, jak się odżywiamy. To metafora prędkości, z jaką pochłaniamy obrazy i przyjemności, z jaką wchodzimy w to, co podsuwają nam masowe media.

Spektakl przyjmie strukturę TV show z wszystkimi tego konsekwencjami. Postaci, w jakie wcielają się tancerze poruszać się będą w tym świecie w rytmie znanych hitów disco, a skakanie po kanałach umożliwi przegląd fikcyjnych, telewizyjnych nowinek. Pozorna obecność kamery i częsta zmiana treści nada poszczególnym scenom surrealistycznego charakteru. Ruch sprowadzony jest do rodzaju „choreografii w drodze” z towarzyszącym nieustannie rytmem disco. Konwencja ta to nie tylko zbiór cytatów z kultury masowej. „Disco koncept” zawiera w sobie dążenie do budowania szczególnej atmosfery „bycia w disco” i próbę zidentyfikowania „disco body”, jego nonszalancji i ekscytacji.

Wykorzystane dyskotekowe hity niosą nieco dalej w świat wyobraźni, pozostawiając często jedynie muzyczny ślad. Nie będzie więc jednej opowieści, lecz w zamian dużo ekstrawagancji, ekscentryzmu i ekscytacji. To energia zawarta w disco będzie dyktować założenia choreografii. Nawet przy minimalnym ruchu, ważne jest ostatecznie to, by pozostać w transowym stanie disco…