Dzisiejsza rzeczywistość kształtowana jest przez systemy obrazów, które stały się współczesną formą komunikacji. Czytanie zastąpione zostało przez widzenie, a ikony, znaki i symbole są nowym językiem. Konsekwencją życia w rzeczywistości ukształtowanej przez wielość obrazów jest zdolność ich bezkrytycznego odczytywania. Ilość pokonała jakość z siłą tak wielką, że dzisiejsze społeczeństwo wydaje się być zupełnie nieprzystosowane do odbioru symbolicznego komunikatu wizualnego.

Wystawa #naukaczytania podjęła problematykę związaną z wizualnym analfabetyzmem. Ujawniony został charakter krytyczny wobec współczesnej recepcji sztuki, która w dobie cywilizacji obrazowej jest powierzchowna, a samo „patrzenie” nie jest równoznaczne „zobaczeniu” i umiejętności czytania przekazu wizualnego. Zaprezentowane prace stanowiły rodzaj rebusów stworzonych przez współczesnych artystów, które miały skłonić widza do przyglądania się i poszukiwania.