Wykład wykorzystuje fragmenty spektakli z cyklu Teatru Śmierci i pism teoretycznych artysty (zwłaszcza „Lekcji mediolańskich”, 1988). Celem będzie rozpoznanie przestrzeni jako podstawowej kategorii sztuki Kantora, a także zdefiniowanie stosowanej przezeń metody twórczej, z rozróżnieniem Przestrzeni Realnego Miejsca (która współtworzyła akcje spektakli), Przestrzeni Pamięci (jako jedynej, subiektywnej realności uobecnianej w teatrze), Przestrzeni Międzyludzkiej (kreowanej przez konflikt sceny i widowni, iluzji i realności), wreszcie Przestrzeni jako Pra-Materii, która według Kantora rodzi wszystkie formy – artystyczne i nieartystyczne, ludzkie i nieludzkie, realne i nierealne, życie i śmierć.