W swoim projekcie badawczym Anka Herbut będzie badać narzędzia i strategie oporu wykorzystywane w pracy polskich choreografek i choreografów, zastanawiając się nad tym, co ciała robią i jakie praktyki ruchowe i produkcyjne wykorzystują by wyrazić sprzeciw. Herbut przyglądała się tańcowi jako praktyce przeformatowywania ciała, skupiając się nie tylko na tym, jak na polu choreografii wytwarzane są cielesne, jednostkowe i społeczne tożsamości oraz jak konstruuje się etniczność, gender, klasowość i seksualność, ale także na sposobach podważania, negocjowania i zmieniania zastanych kontekstów i narzędzi pracy. Wychodząc z założenia, że choreografia odszyfrowuje społeczne napięcia, analizuje je i przepracowuje, projektując alternatywne scenariusze, badaczka skupiła się także na związkach choreografii społecznej i protestów w przestrzeni publicznej z działaniami choreograficznymi, wykorzystującymi opór jako strategię artystyczną. Odniosła się przy tym do historycznych i eksperymentalnych form ruchowych związanych m.in. z obszarami sztuk walki, kultury queer, oraz street dance.

Łącząc praktykę dramaturgiczną i podejście teoretyczne, Herbut badała nie tylko teoretyczne aspekty podejmowanych zagadnień, ale także proces twórczy oraz rozwiązania praktyczne. Efektem stypendium była publikowana w ciągu 2019 roku (dwutygodnik.com) seria tekstów i wywiadów z choreografkami i choreografami oraz zin w formie elektronicznej i fizycznej publikacji.