W centrum mojej ekosomatycznej praktyki choreograficznej znajduje się aktualnie obserwowanie polirytmicznej relacji między porowatym ciałem i otoczeniem przyrodniczym. Moje poszukiwania w studio tańca opierają się m.in. na doświadczaniu, jakiego rodzaju jakości kinestetyczne oraz procesy emocjonalne pobudza wyobraźnia dźwiękowa zestrojona ze środowiskiem. Tańczę, mówię/piszę, towarzyszę mojej uważności, wygłupiam się, improwizuję. Wplatam poezję o pogodzie w ciało-archiwum oraz wytwarzam mikropejzaże dźwiękowe poprzez improwizację na obiektofonach. Testuję nowe rytmy, zbitki słów i kompozycje, mnożąc kilkuminutowe partytury dźwiękowe. Niektóre ze słów mają chętnie przeze mnie używany potencjał do przeistaczania się w onomatopeje (np. słowo “wiatr” odpowiednio ułożone na czubku języka i za zębami może przybrać autoreferencyjny i dźwiękonaśladowczy charakter).Koncept, który będę rozwijać w ramach stypendium twórczego ASF, jest poszerzeniem mojego zainteresowania audiodeskrypcją tańca oraz dźwiękowego projektu badawczo-artystycznego “Choreofonie” (2020). Więcej szczegółów niebawem.