Teatr Bretoncaffe powstał w 2001 r. w Warszawie z inicjatywy trójki artystów: Anny Godowskiej, Sławomira Krawczyńskiego i Dominika Strycharskiego łączących taniec współczesny/ruch, aktorstwo, tekst i muzykę. W 2003 r. do zespołu dołączyła Anita Wach. Dla twórców Bretoncaffe taniec jest ogólną nazwą pracy z ciałem, a praca ta zakłada potraktowanie ciała jako medium treści psychicznych. Taniec i aktorstwo naturalnie współistnieją ze sobą, stanowiąc różne strony jednego procesu. Są manifestacją zjawisk psychicznych. Działalność teatru rozwija się równolegle w trzech kierunkach: artystycznym, badawczym i edukacyjnym, stanowiących spójną całość, która opiera się na wspólnocie idei, przekonań, pasji, pytań i poszukiwań dotyczących zarówno sztuki, jak i życia. W ciągu dziewięciu lat działalności Teatr Bretoncaffe zrealizował 12 spektakli, które były nagradzane i wyróżniane na festiwalach w Polsce. Reprezentował sztukę polską za granicą – we Francji, Niemczech, Estoni, Chorwacji, Słowenii, Czechach i na Węgrzech. Jego twórcy brali udział w międzynarodowych projektach organizowanych między innymi przez CND, THEOREM, Choreographisches Centrum NRW w Essen, Centrum Le Manege Mons, Belgia. Od 2004 r. Teatr Bretoncaffe prowadzi – pierwszy tego typu w Polsce – projekt badawczy pod nazwą „taniec śniącego ciała”, którego celem jest zastosowanie metod psychologii zorientowanej na proces Arnolda Mindella w praktyce tańca i teatru. W szerszym kontekście projekt ten zrodził się także z wielkiej inspiracji dziełem Carla Gustawa Junga. „Taniec śniącego ciała” realizowany jest we współpracy z Akademią Psychologii Zorientowanej na Proces w Warszawie. Spektakl „Tańcząc Sarę Kane”, będący częścią projektu, znalazł się w programie Polskiej Platformy Tańca w 2008 r.