Jerzy Gurawski profesor. W latach 50-tych zamieszkał w Krakowie, gdzie studiował architekturę, od początku interesując się przestrzenią teatralną. W roku 1960 podjął współpracę z Jerzym Grotowskim, u którego znalazł zrozumienie dla swojej koncepcji przestrzeni spektaklu jako fizycznie i za każdym razem odmiennie zaaranżowanej relacji pomiędzy wszystkimi uczestnikami wydarzenia teatralnego. W opolskim „Teatrze 13 rzędów”, a potem w teatrze „Laboratorium” współpracował przy realizacji wszystkich spektakli w latach 1960-68; wśród nich takich jak: „Akropolis” (wraz z Józefem Szajną) czy „Książę Niezłomny”. Później odnosi sukcesy jako architekt, uprawia też rysunek i akwarelę; od początku lat 80-tych prowadzi wykłady i prezentacje na temat przestrzeni teatralnej na całym świecie.