Spektakl „Ku dobrej ciszy” powstał z inspiracji biografią i twórczością Brunona Schulza.
Spektakl otrzymał wyróżnienie podczas Łódzkich Spotkań Teatralnych (2004) oraz III nagrodę na X Międzynarodowych Prezentacjach Współczesnych Form Tanecznych w Kaliszu (2002).
W centrum znajduje się mężczyzna, a obok kobieta z jego wyobraźni, która staje się jego inspiracją i wybawicielką. Mężczyzna jest artystą pełnym lęków, co jest widoczne w każdym jego ruchu, i bez niej byłby on zupełnie bezradny. Jednak także jej istnienie jest zależne wyłącznie od niego: pojawia się ona tylko w relacji do niego i staje się na przemian jego boginią, muzą, matką.
Jussi Tossavainen, ”Helsingin Sanomat” (Helsinki), 15 maja 2004
Ku dobrej ciszy” to delikatna, niemalże liryczna opowieść o bliskości i oddaleniu kobiety i mężczyzny, o wzajemnych grach, fascynacjach i poniżeniach, w końcu – o artyście i jego muzie, realnej lub wydumanej. Kobiece stopy opierają się na otwartej księdze, mną karty, może to powieść, może pamiętnik, księga zapisana, a może jeszcze nie…
Grzegorz Józefczuk, „Gazeta Wyborcza – Lublin”, 12 listopada 2002
29.04.05 Podczas pierwszej edycji Festiwalu Teatru Tańca OPOZYCJA w Sopocie główną nagrodę otrzymał Ryszard Kalinowski za spektakle “Bellissimo” i “Ku dobrej ciszy”. Jury w składzie: Barbara Sier-Janik, Grzegorz Janikowski, tak uzasadnili swój werdykt:
“Nagradzamy pracę, świadomość wykonawców i propozycje artystyczne, które udowodniły nam, że istnieje możliwość twórczego łączenia opozycji pomiędzy gestem i bezruchem naznaczonym ekspresją, między muzyką i komponowaniem dramaturgii działań na scenie, a także pomiędzy żywiołem kobiecości i męskości, poszukiwaniem wolności i akceptacją siebie i swojej kondycji – CZŁOWIEKA i ARTYSTY.”