“Márta Ladjánszki kolejny raz eksperymentuje wnosząc na węgierską scenę tańca oryginalność i niezmiennie ekscytujace prace. Ich tematy, pytania i poszukiwane głęboko w niej samej i w jej artystycznych partnerach odpowiedzi, domagają się każdorazowo naszej uwagi.”
Ágota Seszták

Drobne wielokrotnie powtarzane gesty tancerki są precyzyjne i wymowne. (…) Jest całkowicie obecna w swoim ciele. Jej szczerość jest odważna i godna podziwu. Bo bycie sobą na scenie to najtrudniejsza rzecz: bez roli i kostiumów, za którymi można się schować, a to, co na twoim ciele się trzęsie, bez litości trzęsie się właśnie w tej chwili. Poruszający spektakl pod każdym względem. (Emese Kovács)

Ten wykonywany językiem tańca monodram elegancko zwraca uwagę swoim podtytułem na szczególny gatunek: portret. Spektakl Márty Ladjánszki ukazuje performerkę w zaskakująco prosty sposób, jednocześnie jednak radyklanie opowiadając się za nieformalnością tego ujęcia. Powstała spójna stylistycznie i intelektualnie intymna choreografia, której twórca pozostaje na drugim planie. Siła i prostota tego choreograficznego gestu jest w wykonaniu Ladjánszki czymś o wiele odważniejszym niż walka ramię w ramię z Joshą w pierwszym szeregu. (Glória Halász)