„co by się stało z człowiekiem, z rodzajem ludzkim, wyposażonym w „najostrzejszy” „największy” apetyt na przekraczanie kolejnych granic oraz coraz bardziej ekscytujących, rozkosznych wrażeń i doznań – gdyby nie kulturowe obwarowania: normy, nakazy, zakazy, ustawy, różnego pochodzenia moralne i etyczne regulacje?”
„Rozkosz w kulturze” Ł. Wróblewski, A. Giza

Najeść się, nażreć, „nażyć”, obkupić, żeby urwać z doczesności jak najwięcej. Więcej mocy, więcej cali, więcej paneli, więcej pikseli, więcej złota, więcej żarcia, więcej, więcej, więcej… Fałsz przeczy pięknu, a jednak dajemy się nabrać. Wraz z trwaniem spektaklu bohaterowie coraz bardziej będą obnażać swoją naturę, odsłaniać wypełniającą ich od wewnątrz brzydotę.

ONI – będą powoli zrzucać swe maski:
Mówiąc – bez zrozumienia
Jedząc – bez opamiętania
Tańcząc – bez rytmu
Myśląc – o sobie
I Niszcząc – innych.
Ile Diabła w Aniele, tyle Zwierzęcia w Człowieku.
A jeśli na scenie w którymś momencie naprawdę pojawi się dzikie zwierzę – przyjdzie zadać pytanie – co widzimy naprawdę… ?