Jadwiga Maziarska (1913–2003), była bezpośrednio związana z kręgiem Grupy Krakowskiej II. Maziarska działała w środowisku zdominowanym przez osobowości Tadeusza Kantora, Marii Jaremy czy Erny Rosenstein. Mimo nowatorskiego stylu (przez niektórych badaczy uważana jest za pierwszą w Polsce przedstawicielkę malarstwa materii), spychana była w historii sztuki na dalszy plan. Charakterystyczne dla prac Maziarskiej już od lat 40. było intensyfikowanie faktury oraz rozrastanie się malarskich kompozycji, osiągających ostatecznie trzeci wymiar. Kulminację tego procesu stanowiły woskowe reliefy powstające od 1958 roku. Zdefiniowanie Maziarskiej jako „malarki abstrakcyjnej” zostało zakwestionowane, kiedy w 1998 roku okazało się, że bazą jej reliefowych obrazów są wycinki prasowe i zdjęcia. Osobliwa kolekcja fotografii napędzała jej proces twórczy, spajając cały artystyczny dorobek, począwszy od lat 40. aż do jej śmierci.