Łączący środowiska tańca współczesnego i artystów wykonujących muzykę dawną projekt Old Music New Dance skupiał się na wnikliwej analizie teoretycznych założeń muzyki barokowej próbując dociec ich esencji i oddać ją w choreografii.

Głównymi wydarzeniami były premierowe spektakle pod kierunkiem trzech choreografek: Lii Haraki z Cypru (4,5.11), Małgorzaty Haduch z Polski (18,19.11) oraz Kirstine Andersen z Danii (25,26.11). Każda artystka próbowała przełożyć muzykę dawną na język współczesnej choreografii, odsłaniając fascynującą mnogość jej wątków, strukturalnych rozwiązań i elokwencję w operowaniu emocjami i oddziaływaniu na widza.

Prapremierowym wykonaniom spektakli towarzyszyły także zdarzenia towarzyszące.  Weekendowi otwarcia wzbogaciła szczególna Randka w ciemno – spotkanie uznanego duńskiego trio Alpha z międzynarodową grupą tancerzy-improwizatorów (06.11), a na finał projektu jedna z najciekawszych osobowości amerykańskiego tańca – Keith Henessy – zaprosił na improwizację przy dźwiękach elektronicznej muzyki Jassema Hindi inspirowanej kompozycjami barokowymi. Tego samego wieczora Jurij Konjar ze Słowenii zmierzył się z barokowym arcydziełem – „Wariacjami Goldbergowskimi” J.S. Bacha.

Programowi towarzyszyły także trzy wykłady podejmujące zagadnienia charakterystycznych dla epoki baroku strategii estetycznych oraz teoretycznej analizy ich wpływu nie tylko na sztukę, ale także na inne dziedziny życia społecznego z polityką włącznie. Ta przygotowana przez krytyka tańca Jadwigę Majewską mini-sesja była uzupełniającym kontekstem nie tylko dla samych spektakli, ale także dla podsumowania efektów całego programu (dyskusja z artystami biorącymi w nim udział).