Działania i ruch w tym spektaklu można porównać do placu budowy. Atrakcyjność placu budowy polega na odsłanianiu jej kulis – pokazywaniu budynków w stadium, w którym mogą one zostać dokończone, ale przecież wcale nie muszą. Ten stan, powiedzmy: „w pół drogi”, najlepiej oddaje istotę intencji, projektu samego w sobie, marzenia ludzkości…

Przestrzeń intencji i marzeń oddaje stosunek tancerza do poruszającego się ciała. Pokazuje jak istotny element obserwowanej całości stanowi samoobserwacja. Niedokończone ruchy wyzbyte znaczenia pozwalają stać się obecnym temu, co nieobecne…

Solo Varinii Canto Vila prezentuje wykonawcę zdolnego obserwować swe działania tylko w stanie permanentnego niedokończenia. Stawia tym samym pytanie, na ile tancerz jest w stanie posiąść swój własny cielesny materiał.

Angelina Georgieva – participant of Critical Endeavour 2009

Za swój spektakl Varinia została wyróżniona przez jury Prix Jardins d’Europe 2009