Spektakl towarzystwa gimnastycznego – Obcojęzyczność (premiera we wrześniu 2005) – próbuje zgłębiać problem szeroko pojętej alienacji. Punktem wyjścia do pracy nad spektaklem stało się pytanie, co powoduje, że tak często czujemy się wyobcowani z otaczającej rzeczywistości, społeczeństwa, swego ciała…? Zespół poszukuje odpowiedzi poprzez serie wizualnych poetyckich obrazów i oryginalny język ruchowy tworzony w oparciu o techniki tańca fizycznego. Istotnym elementem projektu jest także wykreowanie przestrzeni dla tańca, która w znaczący sposób determinuje działania wykonawców podobnie jak na nasze zachowania i odczucia wpływa otaczającą nas rzeczywistość – kultura pop-obrazu i atakująca ze wszystkich stron sztuczność i teatralizacja codziennego życia.
Obcojęzyczność to nie pozbawiony autoironii spektakl, w którym z dużą powagą stawia się pytania o elementy wyobcowania. Przy pomocy tańca współczesnego i muzyki pop oraz intensywnych wrażeń audiowizualnych przedstawione jest tu nakładanie się świata rzeczywistego i wirtualnego. W centrum znajduje się wzajemne oddziaływanie na siebie energii, rozumianych jako obcojęzyczność: surowy i wystylizowany ruch, wewnętrzne i zewnętrzne impulsy, słowa, dźwięki, odgłosy. Oraz przestrzeń jako decydujący faktor przekazu. (…) Współczesny Teatr Tańca w wysokiej formie.
Stefanie Möller, Leipziger Zeitung.
Obcojęzyczność wywiera niezwykłe wrażenie. Na scenie, w białym pudełku rozgrywa się seria obrazów. Obserwujemy cztery tancerki, każda z nich zmaga się ze swoją samotnością. Artystki dopracowały temat w każdym szczególe i dotyczy to także rekwizytów, muzyki i programu, który jest integralną częścią projektu. Najbardziej jednak zaskakuje zakończenie (..): kiedy widz myśli, że już sobie poradził z interpretacją, dostaje prztyczka w nos, że pozostaje mu się roześmiać i podumać od nowa na temat obcojęzyczności, naturalnie.
Agata Rosińska, City News
