„Człowiek jest takim, jakim jest jego działanie”.
Jean-Paul Sartre

Jestem w procesie.
Staje się codziennie od nowa.
Zmieniam i poznaję.
Wypełniam siebie sobą, najpełniej jak potrafię.
Wybieram siebie od nowa jako byt, który widzi, czym był i kieruje się świadomie ku nowemu.
Ku temu, czym jeszcze nie jest.

Spektakl solowy, którego najważniejszym motywem jest sam proces życia i poznanie samego siebie, jako jednostki. Według egzystencjalistów, człowiek ze swą świadomością będąc w istocie nicością – czyli zaprzeczeniem „cości” (rzeczy niezmiennej), pragnie być „efektywnie zaangażowany w świat przyszły”. Na tym polega wolność. Wolność też jest nicością, a doświadczamy jej, gdy stajemy się świadomi, czym nie jesteśmy, i gdy dzięki temu możemy wybrać, czym będziemy w przyszłości. Ponieważ nasza wolność jest nicością, nie dokonujemy wyborów na podstawie rzeczy, są one wyborami wartości i znaczeń. Aby wykonać jakąś czynność musimy wycofać się z naszego uczestnictwa w świecie, by zastanowić się, co nie istnieje – tę pustkę właśnie wypełnić możemy działaniem. Sartre uważa, że wybór działania jest wyborem nas samych, nie istnienia. Trzeba istnieć, żeby wybierać. Wybieramy natomiast swoją esencję – konkretny sposób przyszłego istnienia. Świadomość wolności może także przynieść smutek i udrękę, bo jeśli wszystko jest możliwe, możliwe także jest to, czego nie chcemy, lub czego się boimy. Jednak, owa wolność może być także źródłem radości i siły, jak twierdził Sartre, nie ma bardziej optymistycznej doktryny, niż ta, która mówi,
że przeznaczenie człowieka powierzono jemu samemu.
Tylko…trzeba do tego dorosnąć.

+