Reminiscences of a Journey to Lithuania to ukończona w 1972 roku to filmowa podróż Mekasa skupiona na poszukiwaniu własnego domu, jako centralnej przestrzeni świata każdego człowieka. Wykorzeniony z rodzinnej Litwy artysta rozpoczyna film czarno-białymi obrazami europejskiej emigracji na nowojorskim Brooklynie. Fragmenty codziennego życia w jakże odmiennej od wschodnioeuropejskiej rzeczywistości – industrialne przestrzenie nowojorskich fabryk i bieda konfrontowane są z rozpaczliwymi próbami utrzymywania narodowej tożsamości i melancholią wynikającą ze świadomości nieuchronnej asymilacji w nowym, amerykańskim domu. W drugiej części filmu, nakręconej już ta kolorowej taśmie Mekas przenosi nas na Litwę, którą z bratem Adolfasem odwiedzają po 25 latach. Krótkie, impresjonistyczne sekwencje próbują przywołać nostalgiczny świat dzieciństwa artysty, obraz matki, sielską aurę przedwojennego, magicznego, rodzinnego domu. I tym razem nieuchronna jest jednak konfrontacja z przygnębiającą rzeczywistością – faktem zamiany rodzinnego gospodarstwa w część kołchozu, wszechobecną inwigilacją KGB, podskórnym lękiem przed aresztowaniem. Ostatnia część filmu to wizyta w Wiedniu u Petera Kubelki, wybitnego austriackiego filmowca. Tym razem domem staje się wspólnota przyjaciół, artystów rozsianych po całym świecie, których łączy podobne podejście do świata i sztuki, rodzaj wspólnoty artystycznej egzystencji.