Inaugurujący program kina eksperymentalnego przegląd filmów New American Cinema, najważniejszego nurtu kina awangardowego XX wieku.

Pokazano prace artystów, którzy w najpełniejszy sposób kontynuowali i rozszerzali poszukiwania przedwojennej europejskiej awangardy filmowej, tworząc podwaliny zarówno pod współczesne sztuki wizualne, jak i początkujący nurt kina niezależnego. Prace twórców skupionych wokół New American Cinema stanowiły istotny element amerykańskiej kontrkultury lat 50. i 60. i wpłynęły znacząco (choć w sposób strywializowany) na estetykę dominującego dziś w pop-kulturze tzw. stylu MTV.

Grupę New American Cinema powołano 28 września 1960 roku na nowojorskim spotkaniu zorganizowanym przez Jonasa Mekasa. Po dwóch latach uformowano nowojorską Film-Makers’ Cooperative, pierwsze amerykańskie stowarzyszenie zajmujące się dystrybucją i wspieraniem eksperymentalnych produkcji filmowych. Grupę tworzyli najważniejsi twórcy filmowi tamtych czasów, m.in. Ron Rice, Jack Smith, Ken Jacobs, Gregory Markopolous. W swoim pierwszym manifeście z 1962 artyści pisali: „Wierzymy, że kino jest niepodzielnie osobistą ekspresją. Dlatego odrzucamy wpływy producentów, dystrybutorów i inwestorów do czasu aż film nie zostanie ukończony. (…) Odrzucamy cenzurę, nigdy nie podpisywaliśmy prawa, które ją wprowadza (…)” Jak pisał Mekas: „Nie tworzymy kooperatywy by robić pieniądze, tworzymy ją by robić filmy. Łączymy się by zbudować Nowe Amerykańskie Kino „ W ciągu kolejnych lat nastąpiła eksplozja niezależnej twórczości filmowej. Filmy czołowych postaci ruchu – Stana Brakhage, Maya Deren czy Kennetha Angera stały się istotną częścią rodzącej się kontrkultury, stanowiąc zaczątek wielkiej eksplozji amerykańskiego kina niezależnego, która nastąpiła w kolejnych dekadach.

Przegląd zapoczątkowała projekcja niezwykle kobiecych filmów Mayi Deren, łączących tropy przedwojennej awangardy (surrealizm) z tańcem i poetycką, kobiecą wrażliwością. W kolejnych dniach zaprezentowano filmy ideologicznego przywódcy nurtu – Jonasa Mekasa, kolażowe filmy Bruce’a Baillie oraz obrazy chyba największego artysty kina eksperymentalnego XX wieku – Stana Brakhage.

Wyjątkowym rarytasem była projekcja rytualnych filmów Kennetha Angera z oryginalnych taśm 16mm, szczególnie jego kultowego (i to słowo pasuje tutaj wyjątkowo trafnie) obrazu Scorpio Rising czy powstałego po ponad 20 latach przerwy filmu artysty – The Man We Want to Hang.

Przegląd uzupełnił zestaw filmów, od których rozpoczęła się historia fabularnego kina niezależnego, prawdziwie podziemne, parafabularne produkcje Rona Rice i Kena Jacobsa – w tym film Blonde Cobra z udziałem samego Jacka Smitha.\

Wszystkie projekcje z oryginalnych taśm 16mm.