Punktem wyjścia dla pracy What do you really miss? (3),2 było abstrakcyjne solo o tym samym tytule ((1),1 i (1),2).

Podczas procesu twórczego w 2012 roku zadałam sobie pytanie: “What do you really miss?”. Tym razem, rozpisując materiał dla trzech ciał, odpowiedź pozostaje ta sama: “nic”, w tym sensie pusta przestrzeń nie musi być czymś wypełniona; treść stanowią przelotnie uchwycone, chwilowe spotkania i poświaty przypadkowych przecięć między ciałami. W tej pracy ciało jest nieustannie rozpięte miedzy krokiem do przodu i do tyłu, między poddaniem się sile grawitacji i uniesienia, a każdy kontrolowany horyzontalnie i wertykalnie kierunek zakrzywia się w przestrzeni.

What do you really miss? trio to choreografia oparta na konkretnych, wcześniej zdefiniowanych zasadach, według których tancerki tworzą ruch, nawigując zmianami jego intensywności.