„Le pas Jaques” czyli „kroki Jaques’a”, to nazwa metody stosowanej w nauczaniu rytmiki, wymyślonej przez szwajcarskiego pedagoga Jaques’a Dalcroze’a, które jak to określił autor są niczym innym jak krokami wykonywanymi w takt muzyki. Ruch, rytm były pierwszą wyraźną metaforą biegnącego czasu i punktem wyjścia do pracy nad spektaklem. Powstało solo, raczej nie śmieszne, ze złudzenia, że czas przyspiesza, ze smutku, że ludzkie sprawy toczą się w swoistej entropii, że wszystko zdaje się być w największym porządku tylko przez krótką chwilę spokojnej pewności, z nieprzewidywalności zdarzeń i nieuchronności wszystkich ich konsekwencji. Cały wysiłek podejmowany po to, by sprawy przyjęły pomyślny obrót, okazuje się często niepotrzebnym machaniem rękami. Kolorowe śmieci, nowelizacje z „secondhandu”, trasy szybkiego ruchu, uśmiech marszałka, wszystko to kiedyś będzie można oglądać tylko na fotografiach.