Loris Greaud (ur. 1979) to jeden z najoryginalniejszych francuskich artystów młodej generacji. Czerpie inspiracje z najnowszych technologii oraz doświadczeń naukowych XXI wieku.

Artysta często współpracuje, na poziomie koncepcyjnym i technicznym, z przedstawicielami różnych dziedzin naukowych oraz dyscyplin pokrewnych sztuce, takich jak architektura czy film.

Przedmiotem jego badań, w licznych instalacjach wideo oraz instalacjach dźwiękowych, jest uchwycenie „procesu”, natomiast ostateczne rozwiązania formalne są często na drugim planie. Inspiracją do działań jest próba otwierania nowych przestrzeni myślowych i eksperymentalnych. Prace Greaud postrzegane są często jako aktywności osadzone w duchu utopijno-futurystycznym. Jest artystą, który jak sam powiedział, „nie wierzy w sztukę”, niemniej jednak funkcjonuje oraz realizuje się w jej płynnych ramach nadzwyczaj dobrze.

Jego prace wystawiane były między innymi w Kunst Halle Sankt Gallen, Institute of Contemporary Arts London, Palais de Tokyo w Paryżu, Centre Pompidou Musée National d´Art Moderne w Paryżu, Yvon Lambert Paris, New Museum of Contemporary Art w Nowym Jorku.

W 2005 r. Loris Greaud otrzymał Ricard Prize, nagrodę przyznawaną corocznie przez komitet francuskich kolekcjonerów dla najbardziej innowacyjnego, francuskiego artysty poniżej 40. roku życia.

Na wystawie w Art Stations mieliśmy okazję zobaczyć, złożoną z czterech elementów, instalację „Nothing is True Everything is Permitted” („Nic nie jest Prawdziwe, Wszystko jest Dozwolone”) z 2007 roku. Składają się na nią: seria 26 prac na papierze przedstawiających konstelacje gwiezdne, duży obiekt – rzeźba w formie rozłożonej Dymaxion Map (inspirowana nową formułą globu ziemskiego Buckminstera Fullera z 1943 roku), wideo transformacji ziarenka kukurydzy w nieregularną kuleczkę „popcorn” oraz dywan z geometrycznym deseniem, wyznaczający przestrzeń instalacji.

Oddzielną pracą była video dokumentacja projektu „Bucky” z 2007 roku – operacji, jakiej dokonał artysta na pustynnym obszarze w Colorado, gdzie połączył laserowo, za pomocą specjalnej technologii, dziewięć gwiazd, tworząc integralny rysunek trójkątnych oraz romboidalnych struktur Fullera.

Prezentacja w Art Stations była pierwszą w Polsce indywidualną wystawą Lorisa Greaud i pierwszą, która kontekstualizowałą jego realizacje. Były one bowiem prezentowane równolegle z wystawą prac amerykańskiego naukowca, wynalazcy i konstruktora Buckminster Fullera, którego teoriami oraz praktyką silnie zainspirowany jest Greaud. Fuller jest niewątpliwie bardzo silną inspiracją w obu pracach, niemniej jednak interpretacja i realizacja zarówno instalacji, jak i wideo mają z pewnością wszelkie indywidualne cechy prac Lorisa Greaud. Wybiegają one daleko w przyszłość, są przykładami kontynuacji pasjonującej myśli o sztuce inaczej…