Opus bada świat muzyki klasycznej i prezentuje go wizualnie na scenie. Analizuje zasadnicze normy muzyczne i ich zastosowanie w całkowicie odmiennej formie sztuki, jaką jest taniec. Ciało staje się wizualną reprezentacją instrumentu, a partytura muzyczna dyktuje choreografię. Spektakl nie skupia się na sentymentalnym aspekcie muzyki. Przeciwnie, dąży przede wszystkim do oderwania się od jej sentymentalnego oddziaływania i opiera się skłonności do interpretacji; spektakl stanowi próbę zbadania naszej automatycznej reakcji na muzykę.