Spektakl jest subtelną podróżą przez labirynt stanów emocjonalnych, którą można porównać do przechodzenia z pokoju do pokoju. Każdy z nich nasycony jest innym odcieniem i bywa, że wchodząc do jakiegoś pokoju, odkrywamy nie po raz pierwszy, że jest nam cholernie smutno. Otulamy się tym smutkiem jak kołderką i nie śpieszymy się, by spod niej wyjść. Melancholia wywołuje spowolnienie, dzięki któremu możemy przyjrzeć się wszystkiemu z uwagą, a przeżywając ten stan, jednocześnie staramy się złapać do niego dystans, by z nową energią otworzyć kolejne drzwi.