„doing being being doing” to warsztaty twórczej praktyki oparte na autorskiej metodzie i praktyce taneczno-choreograficznej o nazwie „nonstopping” (nieustawanie). Warsztat stosuje różne sposoby wprawiania w ruch aktu twórczego i organizacji myśli, szczególnie poprzez zataczające kręgi nieustanne cykle pisania, ruchu i mówienia. Dzięki „nonstopping” wyostrza się świadomość i dostrzeganie eklektycznego, idiosynkratycznego i często paradoksalnego charakteru naszych myśli i działań oraz tego, w jaki sposób są one kształtowane. Jest to praktyka, która potencjalnie przybliża do poznania i oswojenia się z wewnętrznymi strukturami naszego myślenia objawiającymi się bezpośrednio w naszych działaniach, zachowaniach i komunikacji, a także w indywidualnych wyborach performatywnych, kompozycyjnych i choreograficznych. „Nonstopping” wytwarza stan, który przenosi poza nasze świadome i wyuczone zachowania i wybory, dzięki czemu możemy z głębszą uwagą przyglądać się naszym skrytym myślom i działaniom. Poprzez „nonstopping” kwestionujemy nasze pojmowanie kompozycji i struktury, zakorzenione w nas przekonania o tym, co wolno a czego nie, oraz nasz stosunek do gotowości, nudy, obecności i wytwarzania wzorców. Warsztaty są przeznaczane dla artystów różnych dziedzin

W swoim ogólnym założeniu projekt „nonstopping” polega na zwracaniu bacznej uwagi i negocjowaniu naszych zmieniających się ekologii poprzez działania, relacje i komunikację. Określenie „non stop” (albo „nieustanny”) jest zdecydowanie zamierzone jako odróżniające się od przymiotnika „ciągły” czy od „strumienia świadomości”. O ile słowo „ciągły” sugeruje „płynięcie z prądem”, „non stop” wskazuje na krytyczny charakter tego, co jest potrzebne, aby iść do przodu mimo wątpliwości, poczucia porażki bądź ograniczeń. Znajdując się w ciągłej teraźniejszości, jest ono zaangażowane w akt stawania się. Jest to praktyka płynności [pourousness] uznająca za wartościowy i znaczący każdy materiał, zamiast selekcjonować materiały, które wydają się najbardziej właściwe. Podejmuje ona również próby horyzontalizacji rozróżnienia pomiędzy „ścisłym” a „luźnym” [set and scored] czy między „opracowanym choreograficznie” a „improwizowanym” [choreographed and improvised] jako określeniami wykonania. „Nonstopping” pojmuje taniec jako „bycie w drodze”, w której nigdy nie dociera się do celu, ale zawsze posuwa się do przodu.