WAOSL to próba stworzenia hybrydalnego teatralnego języka, w którym ruch, obraz i słowo są sobie równorzędne, dzięki czemu przekaz wymyka się jednoznacznej klasyfikacji. To zbiór bodźców, z których widz konstruuje własną narrację dotyczącą codzienności.

Lucky (Dominika Knapik) – figura zainspirowana postacią z „Czekając na Godota” S. Becketta, prowadzi indywidualny pokaz elementarnych cząstek nowego języka, opisując rzeczywistość, która ją ukształtowała. Ta rzeczywistość może czasem wydawać się przerażająca, ale to nie szkodzi. W końcu „nic tak nie poprawia samopoczucia jak sport”.