Warsztat „kompozycji w czasie realnym“ poświęcony teoretycznej i praktycznej refleksji nad pracą sceniczną; rozwijana przez portugalskiego choreografa Joao Fiadeiro metoda zakłada odrzucenie „twórczego” gestu, koncepcji według której funkcją wykonawcy jest stwarzanie. Z opisu artysty: W tym sensie wykonawcy nie są stwórcami samych wydarzeń, a jedynie warunków umożliwiających ich zaistnienie. Oznacza to pracę polegającą na oczyszczeniu impulsów i odruchów. Podążanie za impulsem bądź ograniczanie się do prostych reakcji na wcześniejsze działanie nie jest jednoznaczne z wolnością. Działanie pod wpływem odruchu pobudza wolność i autentyczność, tak jakby myśl była warunkiem niezbywalnym bycia wolnym i autentycznym. Dzieje się tak, że to, czego pragniemy jest zanieczyszczone mnóstwem informacji, które przywykliśmy nazywać „własnymi”, lecz które do nas nie należą i nas nie określają. Bycie wolnym oznacza myślenie, podejmowanie wyborów i odpowiedzialności za nie.

Stąd też znaczna część pracy w ramach warsztatów polegać będzie na zapewnieniu każdemu z uczestników narzędzi, które pomogą im w uzyskaniu wolności do podejmowania świadomych wyborów. Narzędzia metody kompozycji w czasie rzeczywistym podporządkowane są zasadom umożliwiającym zaistnienie platformy porozumienia i komunikacji, wypracowanie jakiegoś wspólnego języka niezbędnego dla dialogu w ramach grupy ludzi (do której zaliczam również widza). Trzeba mieć na uwadze, że metoda ta nie jest metodą estetyczną, gdyż zarówno wykorzystywane pojęcia, jak i wytworzona wyobraźnia zależą od uczestników, którzy będą usiłować wypracować własny styl i osiągnąć wolność stosując się do powyższych zasad.