Polityczność to także decyzja o tym, jak ustanawiasz relację z widownią, jak podjąć temat albo jak go porzucić, na co zwrócić uwagę, co puścić mimo uszu. To układ krzeseł na widowni — albo ich brak. To wybór tematu i kontekstu. Sytuacja społeczna i ekonomiczna, w jakiej pracujesz. Wybór, czyją sprawę dopuszczasz do głosu. To kontekst, w jakim spektakl jest produkowany i pokazywany. To także decyzja o szerokim udostępnieniu partytury lub scenariusza albo ścisłego zastrzeżenia ich prawami autorskimi. Albo decyzja, by porzucić projekt. (ze wstępu redaktorki)
Choreografia: polityczność pod redakcją Marty Keil składa się z kilkunastu tekstów wybitnych europejskich i amerykańskich artystek i artystów oraz badaczek i badaczy przyglądających się współczesnym praktykom choreograficznym jako praktykom politycznym. Książka pokazuje choreografię jako jako narzędzie formułowania i wyrażania myśli, przestrzeń działań krytycznych i praktyk oporu. Znalazły się tu zarówno artystyczne manifesty, jak i naukowe analizy oraz zapisy procesu pracy. Zebrane materiały, w większości dotąd nie tłumaczone na język polski, wchodzą ze sobą w relacje, wytwarzają napięcie, czasem pozostają w niezgodzie. Stanowią próbę wykreślenia możliwej mapy ułatwiającej poruszanie się w przestrzeni współczesnej choreografii.