Cadavre exquis (wyrafinowany trup) to powstała w latach 20. ubiegłego stulecia ulubiona gra surrealistów. Polega ona na tym, iż trzech lub czterech uczestników tworzy kolejne elementy rysunku, kolażu lub zdania nie widząc, co stworzyli poprzednicy.

Traktując tę grę jako punkt wyjścia do ćwiczeń grupowych warsztaty nastawione są na stworzenie metody choreograficznej wykorzystującej potencjał zarówno grupy jak i jednostki. Na każdego z nas wpływają własne działania i doświadczenia życiowe prowadząc nas do różnych kontekstów i różnych osób. Pytanie brzmi, jak wykorzystać potencjał naszej wiedzy i stworzyć zbiór czynności obejmujących nas samych oraz inne osoby. W ramach warsztatów zapraszam uczestników do czynnej refleksji nad tym, jak możemy dzielić się tymi procesami tworząc nowe zdarzenia, formy i kształty.

Proponuję modułową strukturę, która będzie tworzona na nowo z dnia na dzień. Odpowiednim wydaje się tu zastosowanie podstawowej idei Cadavre exquis, aby podkreślić cechy indywidualne i dynamikę grupy. Celem jest stworzenie platformy skojarzeń wywołujących ciekawość oraz śmiałe nastawienie do tworzenia choreografii. Głównym dążeniem jest interpretacja i kwestionowanie znanych nam istniejących działań oraz ich przekształcenie w działania nowe. Ma to obejmować jakość ruchu, tkanki, metody pisania i wyrazu wokalnego, a także czynności i zadania związane z odczuwaniem przestrzeni, czasu i relacji.

Wprowadzeniem do dnia zajęć będą dwie godziny pracy nad kwestiami związanymi z odczuwaniem. Dlatego też, na początek podzielę się z uczestnikami swoimi doświadczeniami związanymi z Metodą Feldenkraisa, aby zaprezentować konkretne pojęcie dotyczące świadomości ciała. Będzie to miało na celu wywołanie zmienionych modalności odczuwania. Następnym krokiem będzie połączenie tych doświadczeń oraz indywidualnych narracji w kierunku stworzenia abstrakcyjnej zbiorowej choreografii.

Surrealistyczna metoda z Cadavres Exquis przeniesiona na grunt choreografii stwarza eksperymentalny świat, po którym wędrują fikcyjne ciała, a ich świat wewnętrzny rozszerza się na nowe postrzeganie wymiaru rzeczywistego. Przerobimy różne fikcyjne narracje i odczucia fizyczne tworząc dzieło składające się z kilku odrębnych osób działających jako jeden większy organizm.