Ten etap w mojej pracy badawczej nazywam "7". Siódemka – jako pierwsza po dwójce, trójce, czwórce, piątce i szóstce – staje niepodzielna. Zatrzymuje się i przygląda się procesowi tworzenia. Zanurzam się w świat wyobrażeń i snów. Widzę, jak wyobrażenia wyłaniają się z przestrzeni potencjalności i zostają ucieleśnione, jak transformują moje ciało i doświadczenie rzeczywistości. Angażuję się z nimi w nieustanny, płynny dialog z ciekawością patrząc dokąd mnie zaprowadzi. Moje ciało przekształca się z płaskiego obrazu w wielowymiarowe, pulsujące życiem istnienie.