Spektakl jest przestrzenią do eksploracji świata snów i wyobraźni, symboli stworzonych przez podświadomość. W centrum zainteresowań leży człowiek, performer – to obrazy z jego podświadomości są podstawą do zbudowania choreografii. Sny to jedynie pretekst do zadania pytania, czego tak naprawdę pragniemy? Czego poszukuje każdy performer, a wraz z nim, widz? Jak można uświadomić sobie własne pragnienie i nadać mu formę? Choreografia przypomina sieć pajęczą, wiąże ze sobą pojedyńcze tematy o różnym znaczeniu, relacjonuje związki międzyludzkie poprzeplatane momentami obserwacji i próby zrozumienia gdzie tak naprawdę jestem. Sceny i obrazy krążące w czasoprzestrzeni. Powracające, zanikające, w nieustannym ruchu i transformacji. Choć zbudowana na bardzo osobistym materiale, praca stawia pytania wykraczające poza życie performerów, o role, jakie przyjmujemy w życiu (czy aktywnie zmieniamy rzeczywistość, czy pozostajemy obserwatorami?), o znaczenie kontekstu naszych działań. Przedstawienie oscyluje pomiędzy tym, co znane, a tym co jeszcze niewyśnione, pomiędzy przyjemnością a odrazą, pomiędzy rzeczywistością a iluzją.

+