W swoim nowym solo I never fall apart, because i never fall together Anna Nowicka dąży do zbudowania ruchomego (poruszającego się i poruszającego) autoportretu jednocześnie wymykającego się uchwyceniu. W swym nieustannym stawaniu się i rozpadaniu artystka odsłania rozdarcie, przez które przedostają się na powierzchnią różnorodne, określające nas fragmenty: indywidualne i zbiorowe wspomnienia, przekonania, oczekiwania, kłamstwa, marzenia, obietnice, klisze i doświadczenia z drugiej ręki, kształtujące ciało jako pole walki, wypychające je ze strefy komfortu w stronę ciągłej zmiany. To spektakl niestabilności włączający w swój obszar także nieunikniony upadek, który zmienia raz na zawsze z góry narzucony wzór i otwiera nas na pustkę, w której Ja staje twarzą w twarz w obliczu wielości, bez potrzeby uchwycania i zatrzymywania swojej tożsamości.