W nauczaniu improwizacji Andrew Morish stosuje metodę „umiejętności i ducha”. „Zaangażujemy się w umiejętności angażowania się, które są niezbędne w procesie odkrywania treści w oddechu, głosie, ruchu i wyobraźni, a następnie wzmocnimy te umiejętności za pomocą ducha komunikacji potrzebnego do zaangażowania widzów. Rozpoczniemy od pracy nad ruchem, a następnie dodamy głos, oddech i wyobraźnię. Będziemy stale zajmować się duchem komunikacji jako motywacją w dokonywaniu wyborów”. Dzięki temu procesowi uczestnicy rozwijają umiejętności generowania i kształtowania treści, pracując jednocześnie pomiędzy trybem fizycznym a głosowym. Warsztat ma na celu rozwinięcie również szczególnej formę informacji zwrotnej, która staje sie wsparciem podczas występu. Połączone ze sobą elementy stworzą wywołującą refleksję praktykę, którą artysta w uważa za konieczną w rozwijaniu spójności improwizacji solowych. Uczestnicy są zachęcani do bycia własnymi recenzentami podczas występu wykorzystując umiejętności przenoszenia uwagi, rozwijania struktur i utrzymywania klarowności przekazu.