Od roku, w ramach studiów w Uniwersytecie Central Saint Martins
w Londynie, prowadzę badania na temat relacji choreografii i astronomii.
Co łączy te z pozoru odległe dziedziny? Jak mogą się one wzajemnie
informować i jak inspirować?
Pragnę zaprosić (nie tylko tancerzy!) do wspólnej (także ruchowej) refleksji. Punktem wyjścia dla intesywnego weekendowego laboratorium będzie przybliżenie praktycznych zagadnień współczesnej astronomii i przeniesienie ich bezpośrednio na pole poszukiwań choreograficznych. Skupimy się zwłaszcza na teorii big bang na poziomie molekularnym oraz na alternatywnych hipotezach powstania wszechświata tworzonych przez naukowców, którzy wciąż próbują wypełnić liczne luki w naszej o tym wiedzy.
Laboratorium zaproponuje pracę nad ruchem bazującą na ustruktualizowanej improwizacji i ćwiczeniach inspirowanych jakościami ruchowymi w stanie poza grawitacją. Spojrzymy na ciało jak na mikro i makro kosmos – jednocześnie świat sam w sobie, i część większej całości. Nawiązując do teorji chaosu będziemy poszukiwać dla choreografii nowych rozwiązań przestrzennych i czasowych.
Punktem wyjścia dla warsztatów będzie fascynująca relacja astronomii i choreografii, a w szczególności stan, właściwości oraz funkcjonalność ludzkiego ciała w relacji z grawitacją. Poza teoretycznymi refleksjami uczestniczkom i uczestnikom zaproponowane zostanie kilka działań ruchowych, które będą miały na celu aktywowanie wyobraźni, przybliżenie sytuacji ciała w przestrzeni pozbawionej grawitacji oraz umożliwienie innego spojrzenia na jego ruch.
Jak brak grawitacji wpływa na naszą relację z podłogą i otoczeniem? Co dzieje się, gdy góra i dół przestają mieć znaczenie, a wstawanie i spadanie nie są już możliwe? Jakie otwiera to możliwości? Jak mówić i pisać o takim ruchu? Czy może zmienić nasze hierarchiczne myślenie o ciele? Czy może pomóc nam przedefiniować naszą relację z otaczającą nas rzeczywistością i wyobrazić sobie ciała, które będziemy chcieli mieć w przyszłości?
Doświadczenie taneczne nie jest wymagane.