„Prawa półkula” odsyła do tej części naszego mózgu, która potocznie kojarzy się z emocjami i irracjonalnymi czy intuicyjnymi zachowaniami. Tytuł spektaklu wskazuje jednak bardziej punkt wyjścia dla pracy, a nie cel czy jego temat. Stokłosa poszukuje ruchu w obszarach przypisywanych prawej części mózgu – takich jak orientacja w przestrzeni, myślenie obrazowe, wrażliwość muzyczna. Celem projektu nie jest jednak zaangażowanie w neurologiczne rozważania. Stanowią one jedynie pretekst do odkrycia fizycznego odpowiednika tego, co niezrozumiałe, nielogiczne i niewerbalne. Poetycka przestrzeń spektaklu ma uaktywnić zarówno zbiorową jak i indywidualną wrażliwość i wyobraźnię publiczności, odwołując się do jej wspomnień, wcześniejszych doświadczeń i emocji.