Zofia Kulik (ur. 1947, Polska) jest jedną z najważniejszych polskich artystek współczesnych. We wczesnej fazie swej twórczości zajmowała się rzeźbą, a od 1971 wraz z Przemysławem Kwiekiem realizowała działania typu performance, instalacje, filmy, wideo, oraz interwencje i akcje. Od 1987 r. artystka pracuje indywidualnie, poświęciła się fotografii, jakkolwiek kontynuuje także prace w innych mediach. Punktem wyjścia dla jej wielokrotnie naświetlonych biało-czarnych fotografii są skategoryzowane oraz zarchiwizowane aspekty rzeczywistości, na które składają się: pejzaże, architektura, gesty, wydarzenia ze świata realnego oraz kompozycje, które zbudowała sama. Klimat, jak i budulec jej ikonografii zakorzeniony jest także w niedawnej socrealistycznej historii Polski. Prace Kulik charakteryzują się uniwersalną wieloobrazową strukturą niezliczonych fotomontaży, które mimo iż powstały z rozproszonej wielości, pokazane są jako „nierozłączna tkanka” wszechogarniającej nas całości.