Raimund Hoghe urodził się w Wuppertalu. Swoją karierę rozpoczął od pisania charakterystyk – portretów outsiderów i celebrytów dla niemieckiego tygodnika „Die Zeit”. Eseje te opublikowano później w kilku tomach. W latach 1980 – 90 był dramaturgiem w Tanztheater Wuppertal Piny Bausch; pisane tu teksty także ukazały się drukiem w dwóch tomach. Począwszy od 1989 r. sam tworzy teksty teatralne dla tancerzy i aktorów. W 1992 r. rozpoczął trwającą do dziś współpracę z artystą Luca Giacomo Schulte. W 1994 r. stworzył dla siebie własny spektakl solowy, „Meinwärts”, który razem z kolejnymi dziełami „Chambre séparée” (1997) i „Another Dream” (2000) stworzył trylogię odnoszącą się do XX w.

Począwszy od 2002 r. Raimund Hoghe tworzy także spektakle zespołowe: „Sarah, Vincent et moi” (2002), „Young People, Old Voices” (2002), „Tanzgescchichten” (2003), „Swan Lake,4 Acts” (2005) oraz spektakl w duecie z Lorenzo De Brabandere pt. „Sacre – The Rite of the Spring” (2004). W 2007 r. tytułem „36, Avenue Georges Mandel” powrócił do dzieł solowych; stworzony w Seulu spektakl został zaprezentowany podczas Festiwalu w Awinionie. Raimund Hoghe kontynuuje cykle spektakli dotyczących klasyki i historii tańca takimi utworami jak „Boléro Variations” z 2007 r. (praca dla paryskiego Centre Pompidou / Festival d’Automne) oraz solowej produkcji „L’Après-midi” dla tancerza Emmanuela Eggermonta, opartej na „Preludium – popołudniu fauna” Claude’a Debussy’ego i „Pieśniach” Gustawa Mahlera (zaprezentowanym na Festiwalu Tańca w Montpellier 2008 /Théâtre du Hangar).

Hoghe często tworzy dla telewizji. Jednym z projektów był np. „Der Buckel”, godzinny autoportret z 1997 r. dla stacji WDR (West Deutscher Rundfunk). Jego książki przetłumaczono na kilka języków. Swoje przedstawienia prezentował publiczności całej Europy oraz Japonii i Australii. Mieszka w Düsseldorfie. Jest laureatem wielu nagród, w tym „Deutscher Produzentenpreis für Choreografie” z 2001 r., francuskiej Prix de la Critique w 2006 r. za „Swan Lake, 4 Acts” (w kategorii „Najlepszy Spektakl Zagraniczny”). W 2008 r. krytycy magazynu „ballet-tanz” przyznali mu tytuł Tancerza Roku.