Gego (Gertrude Goldschmidt, 1912–1994) urodziła się w Niemczech, gdzie uzyskała kompleksowe wykształcenie jako architekt i inżynier na prestiżowej uczelni w Stuttgarcie. Duch konstruktywizmu i dyscyplina formalna spod znaku Bauhausu nadały ton początkom twórczości Gego. Po wybuchu II wojny światowej, ze względu na swoje żydowskie pochodzenie, artystka zmuszona była do emigracji z kraju. Zamieszkała w Wenezueli. W tamtym czasie w Ameryce Południowej intensywnie rozwijały się nowe kierunki w sztuce: op-art i sztuka kinetyczna. Ze względu na podobieństwa formalne, Gego łączono z twórczością ich najważniejszych przedstawicieli, m.in. Carlosa Cruz-Dieza czy Jesúsa Rafaela Soto, a także pochodzącego z Węgier „ojca” op-artu, Victora Vasarely’ego. Jednak wiele aspektów sztuki Gego nie pozwala na wtłoczenie jej w proste ramy tych wyraźnie zdefiniowanych nurtów. Przy pomocy linii artystka budowała w pustych przestrzeniach ażurowe struktury z metalu. Ich lekkość sprawiała, że wydawały się unosić i w nieskończoność rozrastać w wielkich salach galeryjnych – tak oryginalnego i poetyckiego języka, przy jednoczesnym zachowaniu intelektualnej dyscypliny procesu twórczego, nie wytworzył chyba żaden ze spadkobierców konstruktywizmu ani reprezentantów sztuki optycznej.