Projekt podda refleksji różne porządki pojęciowe w jakich porusza się choreografia eksperymentalna poszukując odpowiedzi na pytania o to, co aktywizuje, problematyzuje lub opisuje praktyka improwizacji, którą artystka rozwija od lat? Co mówi o politycznym potencjale choreografii? Co dzieje się, kiedy prowadzi innych przez swój taniec, kiedy performuje przed i z udziałem widzów? Projekt badawczy będzie realizowany na wydziale kulturoznawstwa Instytutu Kultury Polskiej w Uniwersytecie Warszawskim. W ramach stypendium, obok obszernego opracowania materiałów i krytycznej refleksji, planowane są publikacje online wybranych fragmentów archiwów w postaci tekstów, fragmentów rozmów oraz urywków spektakli. W ramach projektu stypendystka poprowadzi również serię otwartych dla wszystkich lekcji łączących praktykę z teorią.
Celem badania będzie opisanie procesów choreograficznych w których uczestniczyłam oraz pracy mojego autorstwa wykonanej 50 razy w zupełnie różnych formach w przestrzeniach galerii, teatrów, domów kultury czy na wolnym powietrzu. Podstawę do opisu stanowić będzie zgromadzona dokumentacja, która pozwala w retrospektywie zapytać, jaką wiedzę wytworzyła ta praktyka artystyczna, również z perspektywy, w której praktyka zostaje potraktowana jako teoria. Opisując i problematyzując powyższe projekty zamierzam poddać refleksji różne porządki pojęciowe w jakich porusza się choreografia eksperymentalna. Co aktywizuje, problematyzuje lub opisuje praktyka improwizacji, którą rozwinęłam? Co mówi o politycznym potencjale choreografii? Co dzieje się, kiedy tańczę, kiedy prowadzę innych przez ich taniec, kiedy wykonuję swój taniec przed i z udziałem widzów?