Spektakl zgłębia konstrukcję izraelskiej tożsamości za pomocą gestów przywłaszczonych z kultury palestyńskiej i jemeńskiej. Artystki naśladują i objaśniają instruktażowe filmy izraelskich tańców ludowych tworzone zarówno przez Izraelczyków, jak i amerykańsko-chrześcijańskich Syjonistów, i ucieleśniają jednoczesny dystans i bliskość do samego Izraela i własnej ‘izraelskości’. Powstaje w ten sposób sprzężenie zwrotne, poprzez które upowszechnia się i utrwala narodowa ideologia. Performatywne odzwierciedlenie nagrań video odsłania zawarte w ludowych tańcach podteksty uwypuklając jednocześnie Inność tkwiącą w samym jądrze izraelskiej tożsamości.

Moja praca bada historię i pamięć za pośrednictwem działań ucieleśniających, wokalnych i tekstowych. Przekształcam skodyfikowane formy, aby podjąć dyskusję z tożsamością płciową, klasową i narodową. Wymyślam techniki stawiające wyzwanie neutralnemu ciału i wirtuozerii techniki klasycznej. Stworzyłam spektakl przedstawiający sprzątanie, aby ujawnić izolację i wyzysk pracowników domowych. Przekształcając izraelskie piosenki i tańce ludowe, stawiam czoła syjonistycznej spuściźnie. Pracuję poprzez ciało i jego nieodłączny wymiar społeczny, polityczny i emocjonalny, aby od nowa napisać osobiste i zbiorowe mitologie.