Punktem wyjścia dla pracy twórczej Tony’ego Orrico jest wypracowana przez artystę praktyka fizycznej symetrii. W stanie, który sam określa jako „stan gotowości”, aplikuje swoje działające ciało na różnorakie powierzchnie, zderza je z przedmiotami i wyprawia w podróż w wiele różnych kierunków jednocześnie. Interesuje go, jak impulsy fizyczne manifestują się w formach widzialnych. Odnajduje naturalne piękno i fascynację w tym, jak wprawione w ruch idee replikują się, mutują i dezintegrują. Jego dzieła sztuki i performatywne akcje często wkraczają w bezkresne obszary lustrzanej i rotacyjnej symetrii. Skupiając się na cyklicznym medytacyjnym ruchu oraz generowaniu i ciągłym regenerowaniu materiału, prace Orrico czerpią z napięcia między tym, co ulotne a tym, co do uchwycenia możliwe i w działaniu pochwycone.

Szansę obserwacji tego procesu mieliśmy podczas półtoragodzinnego performansu, w ramach którego Tony Orrico „wyprowadzi swe nadgarstki na spacer” i stworzy na naszych oczach kolejną pracę z cyklu.