Podczas sesji pozajęciowej („proces”) postaramy się realizować bycie na scenie w zgodzie z zasadą “mniej znaczy więcej”, zatem skupimy się przede wszystkim na samym ciele, na dalszym planie zostawiając narrację czy przedmioty zewnętrzne. Zwrócimy się w kierunku poszukiwania indywidualnych cech własnego ruchu, odchodząc tym samym od klasycznie rozumianego procesu choreograficznego – będzie to poszukiwanie nieznanych dotąd, unikalnych dla każdego z tancerzy cech ekspresji samego siebie. W tym celu wykorzystamy technikę guided improvisation z użyciem zarówno ruchu, jak i dźwięku. Odrzucając narosłe wokół każdego z nas warstwy – fizyczną, emocjonalną, historyczną – odkryjemy wewnątrz siebie zdolność do transformacji oraz zdystansowania się od tego, co powierzchowne.

Warsztat składać się będzie z dwóch części:

Zajęcia…
Podczas zajęć skupimy się głównie na tym, jak ciało porusza się w przestrzeni w sposób jasno określony i celowy oraz na tym, jak wykorzystywać rozmaite oddziaływania fizyczne. Doświadczając obcych nam stanów czy też rodzajów ruchu, na nowo odnajdujemy więź z własnym ciałem, przez co łatwiej jest nam ulegać transformacjom i pokonywać własne stereotypy na temat siebie samych. Wyobraźnia będzie nam pomocna w procesie przechodzenia przez różne stany, będzie wzbogacać naszą interpretację ruchu i pomagać nam definiować przestrzeń wokół nas. Będziemy pracować nad rozmaitymi zagadnieniami technicznymi, takimi jak zjednoczenie, płynność, czy też precyzja, a także nad świadomym odczuwaniem własnej obecności. Po rozgrzewce, w której zaproponujemy ćwiczenia rozciągające i zapoczątkowujące ruch, skoncentrujemy się na fragmentach choreografii, łączących w sobie różne jakości, zmiany napięcia oraz nacisk na poczucie czasu.

Proces…
Odchodząc od klasycznie rozumianej choreografii, będziemy poszukiwać punktów, z których uruchamia się tworzenie. Zamiast podążać za jakimś konkretnym, obranym wcześniej celem, wybierzemy dla siebie jakiś punkt, który będzie dla nas początkiem i spontanicznie go rozwiniemy. Używając siebie samych jako materiału do pracy, stworzymy takie jakości ruchu, które, umieszczone w różnych kontekstach, dadzą nam świeżą perspektywę na określenia takie jak: pożądane, normalne, atrakcyjne, inteligentne, emocjonalne, brzydkie, czułe, dziwne, śmieszne… W naszej pracy bardzo ważne są kontrasty, dzięki którym każdy staje się sobą. Obok nich drugim istotnym elementem są otwartość i obserwacja.