Pewnego jesiennego popołudnia 1960 r. od zawsze zafascynowany niebem Yves Klein wkłada garnitur, skacze z dachu i zawisa w powietrzu. Z ufnie rozpostartymi ramionami i euforią na twarzy przeczy prawom grawitacji i udowadnia, że potrafi latać. Skokiem swym, jak sam twierdzi, pół roku przed historyczną eskapadą Gagarina, potępia księżycowy wyścig, który uważa za głupi. „Człowiek w kosmosie! Malarz przestrzeni skacze w pustkę!” podpisuje zdjęcie, i swym skokiem na dobre ląduje w awangardowej historii (zaraz obok swoich monochromatycznych obrazów). Fotograficzna „dokumentacja” jest oczywiście montażem, a na odważnie skaczącego z dachu Kleina wcale nie czeka pustka, lecz niczym nie ograniczona wiara w moc sztuki i w konieczność kwestionowania tego, co oczywiste. Oraz krąg ludzi z rozpostartymi ramionami i asekuracyjnym materacem.

Symbolicznie zainaugurowana przez Kleina „praktyka skoku w” jako jednoczesnego aktu protestu i afirmacji na dobre zagościła w szeroko pojętej współczesnej kulturze. Stanowi również jeden z konstytutywnych elementów współczesnej choreografii. „Nie chodzi o to JAK tańczę, chodzi o to, ŻE tańczę” proklamuje polityczny aktywizm tańca Deborah Hay w swojej książce zatytułowanej, nomen omen, „Używając nieba”.

W ramach tegorocznego festiwalu oddawać się będziemy kolejnym skokom w

dając wyraz frenetycznej wierze w

ciało

działające, ekstatyczne, wibrujące, doświadczające, czujące i myślące, sfragmentaryzowane, ciało-obiekt i ciało-proces, śniące, się stające i (się) transformujące, płynne, materialne i fikcyjne, kalejdoskopowe, autonomiczne, społeczne i polityczne, radykalnie obnażone i obnażające, zaangażowane, wielogłosowe, rezonujące, dialogiczne i dialektyczne, balansujące na krawędzi roztrzęsionego świata w akcie przetrwania

ciało w (nieustannym) ruchu

ciało tańczące

odważnie rzucające się w Nieznane

i bezpieczne lądujące we Wspólnocie

Będziemy skakać, fikać, hopsać, podrygiwać i pulsować, kolebać się i kołysać, odbijać się i wybijać, lewitować, latać i upadać i znów podskakiwać

aż zatrzęsie się Ziemia.

I nigdy nie przestaniemy.

Joanna Leśnierowska
kuratorka programu