Weaving bridges to platforma wymiany pomiędzy polskimi i białoruskimi środowiskami artystycznymi zainicjowany przez Art Stations Foundation i festiwal Plastforma z Minska we współpracy z fundacją Witryna Kultury oraz Lubelskim Teatrem Tańca.
Skupiając się wokół choreografii, projekt był wyrazem przekonania, że dzielenie się wiedzą i zakotwiczenie spotkań zarówno w praktyce, jak i w dyskursie wokół sztuki, może służyć jako skuteczne narzędzie zbliżania społeczności i wzajemnego wspierania się w momencie kryzysu i niepewności. Choć geograficznie artyści polscy i białoruscy wydają się być tak blisko siebie, to jednak zdają się sobie tak odlegli, zwłaszcza jeśli chodzi o rozwój choreograficzny. Wynika to zarówno z obecnych krytycznych okoliczności politycznych, jak i z całkowicie odmiennego sposobu, w jaki rozumienie współczesnej choreografii i tańca rozwijało się (lub nie) w naszych krajach na przestrzeni ostatnich dekad. Nie mniej istotne są tu także skrajnie różne warunki, w jakich obie społeczności funkcjonują na co dzień. Wreszcie, co nie mniej ważne, wynika to również z tego, jak niewiele krytycznej, twórczej wymiany udało się do tej pory wypracować pomiędzy sąsiadującymi ze sobą środowiskami.
Wierzymy, że nadszedł czas na zmiany. Kiedy świat rozpada się na naszych oczach, chcemy być razem i wspierać się w przygotowaniach do odbudowy naszego świata od nowa, z kawałków… Dlatego poświęcamy się przerzucaniu mostów między naszymi społecznościami. Ufając, że w każdej wymianie zasiane jest ziarno zmiany, mamy nadzieję, że również nasze działania staną się pierwszym krokiem na drodze do ustanowienia trwałego dwukierunkowego polsko-białoruskiego połączenia i komunikacji. Chcemy to zrobić z troską, dając wystarczająco dużo czasu na prawdziwie ludzkie interakcje, z pełnym szacunkiem i zrozumieniem skąd pochodzimy, gdzie stoimy i dokąd chcemy zmierzać w przyszłości. Wplatamy nasze pragnienia, nadzieje i inspiracje w delikatną tkaninę naszej relacji, a dalej także w nasze przyszłe współtworzenie.
Z pewnością łączy nas głęboka wiara w to, że bogate pole praktyk choreograficznych może nas wzmocnić w momencie kryzysu i zaoferować nam alternatywne scenariusze bycia i pracy razem. Współczesna choreografia jest sztuką, która bardziej niż jakakolwiek inna zawsze była polem świadomej współpracy szanującej różnorodność, wielokulturowość i rozwijającą w praktyce idee niehierarchicznego procesu twórczego. Choreografia może służyć jako środek do wyobrażania i wdrażania możliwych lepszych przyszłości naszych społeczności – przyszłości, na które tak bardzo czekamy w czasie pandemii, ale przede wszystkim w momencie kryzysu politycznego na Białorusi.Projekt składał się z 3 części: dwudniowej sesji online łączącej polskie i białoruskie środowisko artystyczne w praktyce (realizacja: maj 2021), twórczej rezydencja artystów białoruskich latem 2021 roku, w której efekcie powstał spektakl „Somebody’s home” w choreografii Evgieniji Nikolaichuk (premiera w Mińsku w ramach festiwalu Plastforma / 01.09.2021) oraz finałowej wizyty studyjnej dyrektorek Plastformy – Inny Aslamovej i Marii Fomienko – w Szczecinie. Projekt zwieńczyła także polska premiera „Somebody’s home”na festiwalu w Lublinie (listopad 2021).
