Alternatywnej Akademii Tańca towarzyszyło przekonanie, że proces „stawania się choreografem” rozpisany jest na wiele lat i trudno go ująć w skodyfikowane ramy. Równie istotna stała się realizacja, że dzięki rozwojowi współczesnego tańca istnieje dziś bardzo wiele dróg dojścia do choreograficznego zawodu (niekoniecznie prowadzących, jak w tradycyjnym ujęciu, tylko przez formalną edukację taneczną) i jak wiele jest sposobów podejścia do zagadnienia samej choreografii w ogóle. Charakterystyczne dla ostatnich dekad notoryczne poszerzanie definicji choreograficznej praktyki wymaga od twórców świadomości istnienia wielu artystycznych dróg i metod kreacji, czy wręcz gotowości i odwagi do tworzenia własnych oryginalnych metod twórczej pracy, co program szkolenia choreografów powinien odzwierciedlać rozbudzając w studentach gotowość i zdolność do choreograficznej (i nie tylko) refleksji i autorefleksji – motorów wszelkiego rozwoju w sztuce.

Wartością projektu stało się nie tylko stworzenie możliwości regularnej zawodowej edukacji dla utalentowanych artystów tańca/choreografii, ale także wykreowanie platformy wymiany informacji i doświadczeń w ramach rozproszonego na co dzień polskiego środowiska tanecznego.

W ramach całorocznego cyklu szkoleń międzynarodowi artyści i pedagodzy reprezentujący różnorodne obszary praktyki dzielili się z adeptami Akademii często bardzo indywidualnymi i oryginalnymi metodami twórczymi oraz autorskimi metodami pracy z ciałem. Program promował przede wszystkim indywidualne podejście do sztuki tworzenia tańca i zachęcał młodych tancerzy do poszukiwania własnego języka artystycznego. Wyposażał uczestników w świadomość różnorodnych narzędzi choreograficznych i oferował sesje zarówno z obszaru metodologii generowania ruchu, strategii kompozycyjnych i improwizacyjnych, jak i z dramaturgii, pisania, c`y projektowania światła. A także inspirował pogłębioną refleksję teoretyczną oraz rozwijał tę refleksję poprzez praktykę.

W tym kontekście program, bardziej niż tradycyjnie zaprojektowany program edukacyjny, stał się dla całego pokolenia polskich twórców miejscem choreograficznych inicjacji i ”ładowania twórczych baterii” oraz wymiany twórczych idei i strategii z bardziej doświadczonymi twórcami i rówieśnikami. 

Alternatywna Akademia Tańca to cykliczne całoroczne zajęcia w systemie sesyjnym (6 sesji w roku po 30h każda) przyjmujące formę intensywnych laboratoriów (w upowszechnionej w Europie formule coaching project). Każdą sesję w ramach programu kończył także otwarty pokaz powarsztatowy przyjmujący różnorodne, często innowacyjne, formy (od performance/wykładów przez prezentacje elementów procesu twórczego będącego przedmiotem warsztatu, aż do instalacji i happeningów stworzonych w ramach warsztatu).

Co roku Art Stations Foundation przyznawała pełne lub częściowe stypendia dla młodych choreografów i tancerzy by umożliwić udział w szkoleniach także tym, którzy inaczej nie mogliby sobie na nie pozwolić.

W ramach 11 edycji programu odbyło się blisko 60 sesji coachingowych co daje prawie 1800 godzin szkoleń, z których skorzystały setki polskich artystów, a dla wielu doświadczenie wzięcia udziału w Alternatywnej Akademii Tańca stało się trampoliną do pełnej sukcesów zawodowej kariery.