Wystawa „Dla każdego gestu inny aktor” rozgrywa się między gestem a rysunkiem jednak koncepcja wystawy sięga poza tradycyjną definicję rysunku jako kompozycji linii na płaszczyźnie. Oprowadzanie po wystawie jest okazją do konfrontacji z kilkoma formami ujawniania się właściwości tego medium. W ujęciu Gety Brătescu czy Jarosława Kozłowskiego powstawanie rysunku jest trwającym w czasie aktem fizycznego, niemal teatralnego działania, równie istotnego jak ukończone dzieło. Odtworzone na wystawie prace Williama Anastasiego z rozlanej na ścianach emalii stanowią eksperymentalną próbę przekroczenia granic medium i jego podstawowych właściwości. Jednocześnie są śladem ekspresji i ulotnego gestu artysty. Podobnie dzieje się w przypadku malarstwa Tadeusza Kantora.