Wystawa prac Wojciecha Fangora oraz prezentacja przygotowanej specjalnie dla wnętrza Galerii Starego Browaru instalacji. „Zaproszenie artysty do Poznania i jego wizyta we wnętrzach Galerii, wpłynęły na jego wizję wystawy. Obecność w przestrzeniach wystawienniczych dwukondygnacyjnej Galerii, zrobiła na artyście olbrzymie wrażenie” – pisze o wystawie jej kurator Stefan Szydłowski.
Wojciech Fangor (1922 – 2015) to jeden z najwybitniejszych artystów polskich XX wieku, autor dzieł tworzonych w konwencji realizmu socjalistycznego, współtwórca światowych sukcesów polskiego plakatu zasłynął w historii sztuki przede wszystkim tym, że był jednym z pierwszych artystów otwierających rozdział environment, a także dzięki obrazom, którymi konstytuował op-art. Fangor jest ponadto autorem koncepcji pozytywnej przestrzeni iluzyjnej. W twórczości ostatniego ćwierćwiecza zobrazował sytuację artysty w świecie mediów elektronicznych, w rzeczywistości przewartościowań wagi oryginału i autentyczności, fundamentu i tradycji. Przez wiele lat tworzył zagranicą, przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, gdzie osiągnął wielki sukces. Fangor był jedynym polskim artystą, który miał indywidualną wystawę w prestiżowym Guggenheim Museum w Nowym Jorku.
Na wystawie w Galerii Stary Browar Wojciech Fangor zaprezentował nowy cykl obrazów, w których za kanwę posłużyły artyście komputerowo powiększone do formatów 160 x 120 cm rysunki, o szczególnej i prowokującej formie. Poprzez użycie komputera przestały one być rysunkami, zostały odpodmiotowione, stały się produktem, jak na przykład płótno.
Pozostały jednak jednocześnie śladem przeszłości artystycznej Fangora – na nich bowiem malował, przyklejał i nanosił inne rysunki, budując nowe obrazy nadając im zupełnie nową formę, której cechą jest napięcie między starym i nowym, między przeszłością i teraźniejszością, między tym, co zamknięte i skończone, a tym co otwarte i nieprzewidywalne. Obrazy zostały zawieszone nie tylko na ścianach sali, ale także w jej przestrzeni na specjalnie zaprojektowanych przez autora stojakach, nawiązujących swoim kształtem do tych, które artysta wymyślił dla potrzeb wystawy w Museum Schloss Morsbroich w Leverkusen w 1964 roku.
Sala na drugim piętrze Galerii natomiast ukazała się Wojciechowi Fangorowi jako coś więcej niż miejsce do wypełnienia, zaaranżowania i stąd inspiracja do stworzenia szczególnej instalacji. W myśl zasady, że czego nie da się ukryć, należy uwidocznić – Fangor zaprojektował podesty dla luster, które tworzyły istotną sieć powiązań między widzami, rzeźbą systemu oświetlenia i przestrzenią sali. Projekt ten był kontynuacją myślenia artysty o przestrzeni, zainicjowanego w drugiej połowie lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku, którego najlepszym przykładem jest słynny environment – „Studium przestrzeni”.