Focus 2 to kontynuacja szeroko komentowanego dwudniowego festiwalu Focus One, a równocześnie rozwinięcie multimedialnej formuły poprzednich odsłon cyklu Focus: berlińskiej i fińskiej.

Tym razem do Poznania zaprosiliśmy znakomitych performerów i twórców światowej elektroniki oraz muzycznej awangardy z całego świata – od Australii przez Niemcy po Wielką Brytanię. Unikalnym wydarzeniem będzie prezentacja muzyki generowanej przez małe odtwarzacze FM3 Buddha Machine reżyserowanej przez Roberta Henke zatytułowana “Layering Buddha” – z publicznością skupioną w całkowicie zaciemnionej sali wokół artysty, pomiędzy sześcioma specjalnie przygotowanymi głośnikami.

Idea Focus 2 to niejako kontrapunkt do jednoosobowych – świadomie statycznych – występów podczas poprzedniej edycji cyklu. Tym razem chcemy pokazać multimedialne i muzyczne prezentacje tak artystów solowych, których sztuka jest efektem samotnych, niezwykle burzliwych, zmagań z możliwościami i ograniczeniami technologii, jak i występy zespołów – podczas których równie istotną rolę odgrywa interakcja z muzycznym partnerem. Focus 2 to prezentacja multimedialnych działań w granicznej przestrzeni eksperymentu i głębokiej komunikacji, przegląd najciekawszych obecnie zjawisk na przecięciu intelektualnego pop-artu i awangardy.

Mark Fell (snd)
Multimedialny artysta pochdzący z Sheffield. Zajmuje się fotografią, sztuką video, nowymi technologiami. Założyciel School Of Interactive And Algorithmic Art – dla najzdolniejszych twórców i designerów w zakresie technologii cyfrowych. Równocześnie jest jedną z najciekakwszych postaci brytyjskiej sceny elektronicznej, liderem projektu snd, znanego z wydawnictw dla legendarnej oficyny Mille Plateaux. snd – jedni z pionierów nurtu click-electronica, wypracowali własną, szczególną formułę wypowiedzi, łącząc micro-dźwięki, post-industrialne zakłócenia, zgrzyty i szumy, z rytmicznymi inspiracjami uk garage – wyspiarskiej muzyki tanecznej. Fell był kuratorem poświęconych nowej sztuce festiwali – brytyjskiego “Sightsonic” i “The Year Of Living Digitality” w Sigapurze. Występował na prestiżowych imprezach i w sławnych salach całego świata: m.in. Sonar (Barcelona), Mutek (Montreal), Siggraph (Los Angeles), Powerhouse (Sydney), ACMI (Melbourne), ISEA (Paris), Hong Kong National Film Archive, The Barbican (London), The Corcoran (DC), Schirn Kunsthalle (Frankfurt), Volksbuhne (Berlin), Liquid Room (Tokyo).

Mouse On Mars
Niemiecki duet to wzorcowa grupa dla rosnącej rzeszy artystów, łączących w swej twórczości tak różne inspiracje jak ambient, techno, dub, rock, jazz czy jungle. Grupę w 1993 roku założyli Jan St. Werner z Kolonii i Andi Thoma z Düsseldorfu – połączyła ich fascynacja pionierami niemieckiej elektroniki – Neu, Can i Kraftwerk oraz zainteresowanie ekspresyjnymi formami nowej elektroniki. Ich pierwsze nagrania dla londyńskiej wytwórni Too Pure (m.in. Stereolab i PJ Harvey) okazały się biletem do europejskiej elektronicznej ekstraklasy. Debiutancki singiel “Frosch” dotarł nawet do pierwszej trójki listy independent w Wielkiej Brytanii! W 1995 roku reedycja ich albumowego debiutu – “Vulvaland“, a także kolejna płyta – “Iaora Tahiti” ukazały się także na rynku amerykańskim w barwach wytwórni sławnego producenta Ricka Rubina (Johhny Cash, Slayer, Beastie Boys) – American Recording. Kolejne płyty utwierdziły ich pozycję za Oceanem a także w Europie – MOM koncertowali u boku m.in. Jimi Tenora, Gus Gus, Tortoise i Stereolab. Grupa zyskała też kultowy status w rodzinnej Kolonii, gdzie uznano ją za głównego przedstawiciela nurtu eksperymentalnej elektroniki i twórców skupionych wokół wytwórni a-Musik. Innowacyjność Mouse On Mars na polu dźwiękowej awangardy przyniosły też projekty poboczne muzyków – Microstoria (wraz z Marcusem Poppem z Oval) i Lithops. Zespół współpracował też m.in. z Niobe, członkami Stereolab, a także Matthew Herbertem. Ich utwory znalazły się także na wielu kompilacjach – m.in. w serii “Trance Europe Express”, na “Macro Dub Infection 2”, a także poświęconych filozofowi Gillesowi Deleuze “Folds and Rhizomes” oraz “In Memoriam”. Mouse On Mars stale współpracują też z rozgłośnią radiową WDR (West German Broadcasting), a także telewizyjnym kanałem Arte. W 1999 roku państwowe German Radio przyznało im specjalną nagrodę za innowacje we współczesnej muzyce. Od tego roku Jan i Andi prowadzą też cykl wykładów, poświęconych muzyce eksperymentalnej, dla studentów wydziału Projektowania i Komunikacji Wizualnej Politechniki w Aachen. Ostanie lata to świetny album “Varcharz” (ukazał się w wytwórnii Ipecac Mike’a Pattona) i wydana nakładem londyńskiej Domino (min. Franz Ferdinand, Arctic Monkeys) znakomita płyta nagrana pod szyldem Von Suddenfeld z liderem legendarnych The Fall – Markiem E Smithem.

Pateras / Baxter / Brown
Obok The Necks najwybitniejsi przedstawiciele sławnej australijskiej sceny muzyki improv. Korzystając z preparowanej gitary, preparowanego pianina i perkusji trio z Antypodów zdobyło ogólnoświatową reputację jednego z najlepszych zespołów na światowej scenie muzycznej awangardy. Ich ostatni album “Interference” to wyśmienita porcja muzyki improwizowanej z zastosowaniem preparowanych instrumentów, bliska zarówno europejskiemu free-improvowi, współczesnej kameralistyce jak i duchowi poszukiwań w poza-europejskich tradycjach, m.in. muzyki gamelan. W zeszłym roku zostali zaproszeni do nagrań w ramach niezwykłego projektu brytyjskiego Radia BBC „Mixing it ”, a także do udziału prestiżowym francuskim festiwalu „Musique Action”. Grali też na głośnej praskiej imprezie „Alternative” i NewImprov Fest w Rotterdamie. Występowali na całym świecie, między innymi u boku legendarnych The Necks. Najnowszy album solowy Paterasa z kolei ujrzał światło dzienne w legendarnej wytwórni TZADIK wizjonera jazz i awangardy Johna Zorna.

Robert Henke (aka Monolake)
Jeden z pionierów i najciekawszych innowatorów na scenie europejskiej elektroniki. Jako Monolake wraz z Gerardem Behlesem nagrywał m.in. dla legendarnej oficyny Chain Reaction. Projekt Monolake powstał na berlińskim uniwersytecie, gdzie Behles wykładał sonologię, a Henke studiował inżynierię dźwięku. Założeniem projektu Monolake było łączenie tanecznego minimalu z doświadczeniami m.in field recordings i nowymi realizatorskimi pomysłami. “Inżynierskie” podejście do procesu tworzenia zaowocowało kontynuacją studyjnych eksperymentów na polu tworzenia muzycznego oprogramowania komputerowego. Gerard Behles zajął się doskonaleniem komputerowych narzędzi do sekwencji i aranżacji muzyki, Robert Henke zaś rozwijał koncertową formułę Monolake. W 2003 roku rozpoczął “współpracę” z nowym programem Ableton’s Live 2. Ostatnie nagrania Henke to jednak minimalistyczne miniatury, wykreowane przy pomocy dźwiękowych loopów, generowanych przez odtwarzacz FM3 Buddha Machine. Jako T++ (wraz z Thorstene Profockiem) Henke współpracował wraz z Ricardo Villalobosem przy sławnym zeszłorocznym remiksie dubstepowego klasyka Shackletona “Death Is Not Final”, dla brytyjskiej oficyny Skull Disco.

Philip Jeck
Artysta multimedialny, kompozytor i jeden z pionierów turntablizmu. W 1993 za swój sławny performance “Vinyl Requiem” z wykorzystaniem 180 gramofonów uhonorowany prestiżową nagrodą brytyjskiego Time Out. Studiował sztuki wizualne w Darlington College Of Arts, jednak od początku lat 80-tych tworzy muzykę przy pomocy instrumentów elektronicznych i gramofonów. Komponował dla teatrów tańca, m.in. Anatomy Performance Co., Yolande Snaith Theatre-dance, a także do tanecznych filmów Beyond Zero (dla Channel 4) i Pace (dla BBC 2). Ostatnimi laty coraz częściej łączy sztuki wizualne z instalacjami muzycznymi, czego przykładem jest projekt “Off The Record” zaprezentowany w londyńskiej Hayward Gallery. Nagrywa dla wytwórni Touch. Jego najbardziej znane albumy to “Stoke” i “7”. Doskonale przyjęto także najnowszy krążek Jecka, tegoroczny “Sand”.

Występ Moritz von Oswald Trio został odwołany z uwagi na kłopoty zdrowotne jednego z członków zespołu.