Nussin 14’ 1998
Clara van Gool
Zima w kraju byłego bloku wschodniego. Para tańczy tango w mieszkaniu, przenosząc się z pomieszczenia do pomieszczenia. Tańczą w sypialni, pokoju dziennym, kuchni, łazience. Impreza stopniowo wymyka się spod kontroli, akcja przenosi się na ulicę i tu zaczyna się walka, przemoc, w końcu dochodzi do tragedii.

No waiting on an angel7’ 2003
Reżyseria Hans Beenhakker
Choreografia Hans Beenhakker

Kobieta w małej opuszczonej chatce. Słońce przedziera się przez szczelinę w dachu i ogrzewa jej twarz. W męczącym skwarze podążają za nią tajemnicze cienie. Kobieta przemierza pośpiesznie labirynt rozgrzanych słońcem wąskich uliczek. Ludzie pojawiają się i znikają. Mężczyźni, kobiety, samotnie i w grupach. Jeden z nich pojawia się wciąż. Kobieta wraca, przewracając się, mężczyzna jest przy niej by złapać ją w sama porę, kiedy ona chce rzucić się w dół, za każdym razem łapie ją w porę. Czyżby prowokacja z jej strony? Łapie ją, ale ona ucieka. Biegnąc kieruje się w stronę pustyni. Na końcu jej drogi czeka skaliste wybrzeże, a za nim ocean. Tym razem nikt nie złapie jej na czas. Tylko szalejące morze. Wreszcie wolna.
Historia samorealizacji i związanych z nią wyborach.

Tus ojos negros 9’ 2000
Reżyseria Wolke Klupel
Choreografia Suzy Blok

To film o wspomnieniach. Mała osiemdziesięcioletnia kobieta stoi w swoim pokoju przed szafą i przebiera się. Usłyszana w radio dawno zapomniana melodia przywołuje przeszłość. Widzimy ja jako dziewczynkę, młoda kobietę, dojrzałą kobietę. Każdy etap życia
ma swoje emocje, ruch i kolor. Wspomnienia Mely skaczą miedzy niewinnością, pasją, po walkę i rezygnację. Ale jej czarne oczy wciąż pozostają takie same.

Shelter 9’ 2003
Reżyseria Boris Paval Conen
Choreografia Shusaku Takeuchi

Dwoje ludzi znajduje schronienie w opuszczonym miejscu w lesie. Kiedy pada deszcz mężczyzna i kobieta najpierw niechętni by nawiązać kontakt, zbliżają się do siebie. Stają się sobie bliscy. Subtelnie odkrywają się nawzajem. Zapominają zupełnie, że pada na nich z przeciekającego dachu deszcz. Wprost przeciwnie w miarę jak spada coraz więcej kropli, woda inspiruje ich intymny taniec. Kiedy przestaje padać, kończy się magia zmieszani i zawstydzeni.

Men of good fortune 9’ 2000
Reżyseria Dick Hauser
Choreografia Job Cornelissen and Sassan S. Yaghmai

Wysoki Holender kowboj i irański macho, widzimy ich wyruszających w 24 godzinny rajd po typowych, miejscach portu w Rotterdamie. Na ten krótki czas wiążą się ze sobą, prowadząc zarazem rodzaj gry. Testują swoja siłą w Snack barze, w dzielnicy handlowej, w doku, i barze karaoke. Wyczuwa się nienazwana melancholie, zależą od siebie, i są jednocześnie na siebie skazani.

RIP
Reżyseria Annick Vroom
Choreografia The hHans Hof Ensamble

Trójka dorosłego rodzeństwa chowa rodziców. Po pogrzebie spotykają się w domu rodzinnym. Najstarszy syn, młodsza córka, ze swoim nowym chłopakiem I najmłodszy syn. Dom rodzinny natychmiast wymusza na nich wzory zachowań utrwalone przed laty. W miarę jak godzą się ze śmiercią rodziców wzory te poddane zostają próbie.. Porządek i chaos staja naprzeciw siebie. Jedno po drugim, każde z rodzeństwa, przekracza granice, obwiniając za to pozostałych. Najstarszy zachowuje spokój, tak długo jak to możliwe, ale nie wytrzymuje kiedy otwiera szufladę w biurku ojca i odkrywa ciemna stronę ich rodziców. W tym momencie rodzicielskie wzory zachowań odchodzą w zapomnienie.